عکس برداری هوایی به تکنیک برداشت عکس از سطح زمین از نقاط مرتفع گفته می‌شود. این اصطلاح اغلب در مورد عکس‌هایی به‌کار می‌رود که از هوا برداشت شده‌است. عکس‌هوایی عبارت است از یک تصویر واقعی از عوارض و خصوصیات ظاهری سطح زمین که توسط هواپیما و با استفاده از یک دوربین عکس‌برداری هوایی گرفته شده‌است. استفاده از عکس‌های هوایی به منظور بررسی‌ها و مطالعات زمین‌شناسی، جاده‌سازی، شهرسازی، کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی، حفاظت از محیط زیست و مهم‌تر از همه برای تأمین اهداف نظامی و امنی رایج است. در گذشته در بسیاری از کشورها از عکس‌های هوایی به جای نقشه اصلی در صحرا استفاده می‌کردند.

اطلاعات حاشیه‌ای عکس برداری هوایی

• شماره عکس: همراه با شماره پشت سرهم در پارهای از موارد شماره نوار یا شماره بلوک مورد عکسبرداری ذکر می‌گردد. این شماره‌ها برای تنظیم و استفاده از عکس‌های هوائی کمال ضرورت را دارد.
• فاصله کانونی: معمولاً بر حسب میلی‌متر تا صدم آن در حاشیه عکس هوائی نوشته یا چاپ می‌شود؛ که برای محاسبه مقیاس عکس ضروری است.
• علائم کناری عکس (Fiducial Marks): این علائم معمولاً به صورت ضربدر در گوشه عکس‌های هوائی یا شکاف مثلثی شکل در وسط اضلاع ممکن مشخص می‌گردد.
• آلتیمتر: ارتفاع سنج که ارتفاع پرواز هواپیما رو نسبت به سطح مبدأ که عموماً آب دریاهای آزاد می‌باشد نشان می‌دهد.
• ساعت: به لحاظ اطلاع از زمان دقیق عکسبرداری ئ نیز تجزیه وتحلیل سایه اهمیت دارد.
• تراز: برای نشان دادن میزان تقریبی انحراف دوربین در حین پرواز و عکسبرداری
• شماره دوربین: در بررسی‌های دقیق تر عکس هائی هوائی مورد استفاده است.